گفتم نگاهی به دولتهای رقیب بیاندازم دشمنانی که میخواهند سر به تن ما نباشد و ما میخواهیم سر به تن آنها نباشد سوباسا را که در فوتبالیستها میدیدم هنوز یادم هست برای هر مبارزه و مسابقهای دشمن را ارزیابی تام و تمامی میکرد همراه دوستانش که نقاط ضعف و قوتش را بفهمد که پیروزی را در آغوش کشد و من نیز...
در این میانه اما از تغییرات سریع و به نظر ناهماهنگ یکی از دولتهای دشمن شگفتزده شدم کمی بیشتر اطلاعات را کاویدم عجبا... 32 بار دولتشان عوض شده در حدود 60 سال و هر بار تعداد وزرا کم و زیاد شده خیلی زیاد تغییر کردهاند این اطلاعات را ببینید:
1. 1948 - دو سال: 11 وزیر 2. 1950 - یک سال: 12 وزیر 3. 1951 - یک سال: 14 وزیر 4. 1952 - دو سال: 14 وزیر 5. 1954 - یک سال: 15 وزیر 6. 1955 - کمتر از یک سال: 11 وزیر 7. 1955 - سه سال 8. 1958 - یک سال: 14 وزیر 9. 1959 - دو سال: 15 وزیر 10. 1961 - دو سال: 11 وزیر 11. 1963 - کمتر از یک سال: 13 وزیر 12. 1963 - سه سال: 12 وزیر 13. 1966 - سه سال: 17 وزیر 14. 1969 - کمتر از یک سال: 19 وزیر 15. 1969 - پنج سال: 20 وزیر 16. 1974 - کمتر از یک سال: 21 وزیر 17. 1974 - سه سال: 22 وزیر 18. 1977 - چهار سال: 15 وزیر 19. 1981 - دو سال: 17 وزیر 20. 1983 - یک سال: 19 وزیر 21. 1984 - دو سال: 23 وزیر 22. 1986 - دو سال: 23 وزیر 23. 1988 - دو سال: 23 وزیر 24. 1990 - دو سال: 18 وزیر 25. 1992 - سه سال: 16 وزیر 26. 1995 - یک سال: 20 وزیر 27. 1996 - سه سال: 17 وزیر 28. 1999 - دو سال: 21 وزیر 29. 2001 - دو سال: 24 وزیر 30. 2003 - سه سال: 22 وزیر 31. 2006 - سه سال: 24 وزیر 32. 2009 - تا کنون: 29 وزیر
و تغییرات را در نمودار زیر ملاحظه کنید:
و جالب، نوع این تغییرات است اولین دولت اشغالگر قدس چنین ساختاری داشت:
اولین دولت (1948م): نخست وزیر و وزیر دفاع 1. وزیر کار 2. وزیر آموزش و فرهنگ 3. وزیر پلیس 4. وزیر کشاورزی، منابع غذایی و سهمیهبندی 5. وزیر دارایی، بازرگانی و صنایع 6. وزیر امور خارجه 7. وزیر دادگستری 8. وزیر حمل و نقل 9. وزیر کشور، مهاجرت و بهداشت 10. وزیر رفاه اجتماعی 11. وزیر امور مذهبی و تلفات جنگ
در این میانه، تغییرات بسیار وسیع بوده است تغییراتی به شرح زیر:
2. 1950 - تفکیک وزارت «دارایی» از «بازرگانی و صنایع» 3. 1951 - تأسیس وزارتخانههای «حمل و نقل» و «پست» ادغام وزارتخانههای «کشور» و «امور مذهبی» ادغام وزارتخانههای «دادگستری» و «بازرگانی و صنایع» استقلال وزارت «بهداشت» از «کشور» اضافه شدن «توسعه» به وزارت «کشاورزی» پیدایش وزیرهای بدون سهم 4. 1952 - استقلال وزارت «توسعه» از «کشاورزی» استقلال وزارت «امور مذهبی» از «کشور» استقلال وزارت «دادگستری» از «بازرگانی و صنایع» حذف وزارتخانههای «حمل و نقل» و «رفاه اجتماعی» 5. 1954 - اضافه وزارت «حمل و نقل» بازگرداندن و ادغام وزارت «رفاه» در «امور مذهبی» 6. 1955 - ادغام وزارت «رفاه و مذهب» در «کشور» ادغام وزارت «کشاورزی» در «بازرگانی و صنایع» ادغام وزارت «بهداشت» در «توسعه» ... تغییرات خیلی زیاد است و بقیه را تفصیل نمیدهم که ملول نشوید! هر سال تغییر، ادغام، حذف، استقلال و اضافه وزارتخانهها با روی کار آمدن هر دولت و چقدر دولتها عمر کوتاهی داشتند در هر صورت دولت فعلی اشغالگر و غاصب این ساختار را دارد:
سیودومین دولت (2009م): نخست وزیر 1. وزیر زیرساختهای ملی 2. وزیر خانهسازی و ساخت و ساز 3. قائممقام نخست وزیر و وزیر توسعه منطقهای و توسعه النقب و الجلیلیه 4. وزیر امور اقلیتها 5. وزیر امنیت عمومی 6. قائممقام نخست وزیر و وزیر امور راهبردی 7. وزیر دادگستری 8. وزیر فرهنگ و ورزش 9. جانشین نخست وزیر و وزیر امور خارجه 10. وزیر جذب مهاجر 11. جانشین نخست وزیر و وزیر کشور 12. جانشین نخست وزیر و وزیر دفاع 13. وزیر ارتباطات 14. وزیر توریسم 15. وزیر آموزش 16. وزیر کشاورزی و توسعه روستایی 17. وزیر حمل و نقل و امنیت جادهای 18. وزیر صنایع، بازرگانی و کار 19. وزیر دارایی 20. وزیر خدمات مذهبی 21. وزیر حفاظت از محیط زیست 22. وزیر رفاه و امور اجتماعی 23. وزیر علم و فناوری 24. جانشین نخست وزیر و وزیر اطلاعات و انرژی اتمی 25. وزیر اطلاعات و امور پراکندگی یهودیان 26. وزیر ارتقاء خدمات دولتی 27. وزیر (بدون سهم) 28. وزیر (بدون سهم) 29. وزیر (بدون سهم)
چند نکته در این ساختارسازی جلب توجه میکند: 1. اختیارات وسیع مسئول دولت در تغییر کابینه، چه اینکه کابینه ابزار کار اوست و او باید بتواند کار کند! 2. امکان بر عهده گرفتن یکی از وزارتخانهها توسط مسئول دولت، خصوصاً در این مورد وزارت دفاع غالباً در اختیار شخص رئیس دولت بوده است. 3. وجود وزیرهایی بدون سهم، یعنی وزیرهایی که مسئولیت مشخصی مانند سایر وزرا ندارند. این چنین وزرایی در دولتهای دیگر هم یافت میشوند، ولی در دولت مذکور و دولت چین، بیش از سایر کشورها از این نوع وزیر یافت میشود. این وزرا رسماً عضو کابینه میباشند، ولی نمیدانم آیا فقط جنبه مشاوره دارند و یا اینکه در حقیقت مسئول سازمانها و نهادهای سرّی این دولتها میباشند! 4. اختصاص یک وزیر به «امور مذهبی» واقعاً جای توجه دارد! 5. بعضی وزرا جانشین نخست وزیر هم هستند و این عجیب است! 6. با گذشت زمان به جای کم شدن تعداد وزرا، با یک روند رو به رشد وزارتخانه مواجه هستیم! 7. برای امور خاص، مثلاً مناطق استراتژیک، وزیر مستقل در نظر گرفته شده است!
در مجموع گفتم با کابینهسازی دشمن بیشتر آشنا شویم تا بهتر بتوانیم تغییرات اندک دولت خودمان را تحمّل کنیم و ...!
منبع:
پ.ن. فهرست کامل ساختار این دولت را میتوانید به زبان فارسی از اینجا و به زبان انگلیسی از اینجا بردارید. ضمناً اگر فرصت پژوهش باشد، میتوان نسبت تغییرات دولتها را با شرایط زمانی هم ملاحظه کرد، مثلاً معاهده کمپدیوید در سال 1978 رخ میدهد و دولت بعدی دولت نوزدهم است، با ملاحظه تغییرات میتوان دیدگاه برنامهریزان دشمن را تشخیص داد. مثلاً اضافه شدن وظیفه «هماهنگسازی بین وزارتخانهها» به وظایف وزارت اقتصاد، یا اضافه شدن وزارت «انرژی و زیرساخت». این امر تحقیقات گستردهتری میطلبد. برچسبهای مرتبط با این نوشته:
|